Tam 40 yıl evvel, 76 kız öğrenci mezun olup uçtuk yuvadan ve dünyanın dört bir yanına savrulduk. Yıllar geçtikçe yuvaya dönen kuşlar misali ara ara kavuştuk, haber uçurduk uzakta olanlara. Whatsapp muhabbetimiz koyu ama asıl şans, herkesi bir araya getirme çabalarından hiç vazgeçmeyen üç-beş şahane arkadaşımızın varlığı. Kahve molaları, meyhaneler, geziler derken gerek sınıf fonumuz sayesinde, gerekse de yağmur çamur demeden köy kütüphaneleri açmak için koşturan arkadaşlarımızın gayretleriyle ‘78 sınıfı hayatlara dokunmaya başladı. Bireysel olarak muhteşem işler başaran çok arkadaşımız vardı zaten, ama bir de sınıfça kermes düzenleyelim dedik, çünkü okulumuzun bir kız öğrencisinin bursuna katkıda bulunmak istiyorduk.